Er waren al heel veel dingen gebeurt in mijn leven rare, leuke maar ook verdrietige dingen, maar deze laatste paar weken van mijn leven deden het hem echt helemaal. De nachtmerrie die bijna iedereen wel heeft, die nachtmerrie kwam voor mij uit. En dit is hoe het allemaal begon. “Step? Step? Stephanie?” pijnlijk deed ik mijn ogen open en keek om me heen, daar lag ik dan in een witte kamer in een ziekenhuisbed en dat allemaal door een drankje teveel en een druk kruispunt. “Hey hoe gaat het? Voel je al wat beter” dat was mijn beste vriend Dave die aan mijn ziekenhuisbed stond. Hij pakte mijn hand vast, zijn hand voelde ijskoud aan. Een schok van koutte schoot door me heen. Dave begon te grijzen “Wat is er?” ik keek hem nonchalant aan “Ow niet veel hoor alleen maar dat je handen aan voelen als een koud lijk” en toonde een simpele fake lach.
“Voor alle dingen zijn een reden” en hij liet zijn hoektanden zien, mijn eerste gedachte was zoals een normaal mens had gedacht namelijk nep vampiertanden maar die gedachte verdween al snel als sneeuw voor de zon. Voordat ik ook maar een opmerking er over kon maken voelde ik dezelfde hoektanden in mijn nek prikken, mijn handen werden stevig vastgehouden tegen het bed aan en er was geen beweging in te brengen met zijn linkerknie blokkeerde hij mijn benen ook daar was geen beweging meer in te brengen. Ik voelde hoe het bloed zich razendsnel verspreidde over een groot gedeelte van mijn kussen, mijn prachtig witte kussen die nu inmiddels een grote rode vlek had gekregen. De pijn nam af net als de druk op mijn handen en benen, al hoewel de wonden in mijn nek bleven branden als een huis dat in brand staat. Mijn hele centrale zenuwstelsel viel langzaam uit, eerst mijn benen toen mijn buik, armen, borst en als laatste mijn hersenen.
“Piep, piep, piep” dit was het eerst wat ik hoorde nadat ik weer wakker was geworden, het was mijn hartmonitor. In alle schrik schoot ik omhoog vergetend dat er een naald in mijn arm zat die inmiddels scheef stond van het omhoog komen, ooit een scheve naald in je arm gehad? Nou ik kan je vertellen dat het niet al te prettig voelt. De deur ging open en èèn van de zusters komt binnen gelopen “je hebt bezoek” langs de zuster heen kwamen mijn twee beste vriendinnen de kamer binnenlopen “Hey schone slaapster wat heb je gedaan? Je hele kussen zat bijna onder het bloed” dit was Jenny mijn beste vriendin die ik zins de peuterspeelzaal al ken “Ehm waarschijnlijk gestoten je kent me toch”.
“Owja en hoe haha” en dit was Stacie mijn tweede op na beste vriendin. Na heel wat rare gesprekken te hebben gevoerd was het al gauw 5 uur in de avond oftewel spreekuur was voorbij, we gaven elkaar een knuffel en namen afscheid. Het beste van mijn 5 daagse vakantie trip in het ziekenhuis was de flatscreen TV boven mijn bed, waarna ik elke avond keek, die mistte ik nog wel het meest na mijn ontslag in het ziekenhuis.
Woensdag 4 september thuis op de bank 21:30
Mijn vader had een zaken trip naar Amerika en nam mijn moeder met zich mee, dus ik was home alone op de bank gaan liggen met cola en een grote zak naturel chips of hoe je het ook wel kan noemen een grote zak betaalde lucht. Gelukkig kwam Jenny langs die avond om een gezellig meidenavond te houden. 22:15 “Ding dong” “Hij is open” met een grote tas vol spullen ploft ook Jenny bij mij op de bank, “welke film gaan we kijken” vraagt ze met een ik-weet-wel-wat-voor-film-we-gaan-kijken-maar-ik-wil-dat-jij-het-zegt-blik “dat weet je, we gaan Jaws 2 zien”. Na de film in de dvd-speler te hebben gedaan en de film aan te hebben gezet pakte ik nog wat extra chips en Cola, en plofte weer op de bank om de film te kijken.
23:00 “Bonk, bonk” “Bonk, bonk” langzaam werdt ik wakker en zag dat de film nog aan stond, ik zette hem op pauze en maakte Jenny wakker. “bonk,bonk” ook Jenny werdt wakker “Wat is dat?” “Achterdeur ik ga wel kijken” bewapend met een mes voor het geval dat liep ik naar de achterdeur en deed hem open, daar stonden Dave en Steven met bloed bevlekte kleren te wachten op een teken van binnenkomst. Half slapend van wat ik zag liet ik ze binnenkomen maar die fout heeft vele levens gekost. Voordat ik me ook maar wat kon beseffen van wie ik binnen had gelaten of beter gezegd wat ik had binnen gelaten, hoorde ik een ijskoude schelle schreeuw vanuit de woonkamer. Wankelend en half struikelend probeerde ik de woonkamer binnen te komen, nog geen halve minuut later viel ik bewusteloos op de grond……
Woensdag 4 september 23:55
Met betraande ogen en een pijnlijke keel keek ik om me heen, zover ik door mijn betraande ogen heen kon zien zag ik dingen die niemand zou willen zien wanneer die wakker wordt. De stres en bangheid nam met de seconden toe en het enige wat rond spookte in mijn hoofd was ‘Je moet hier weg en snel’. “sssst stil maar het is goed, alles komt goed” in mijn mond werd een doek gedaan in de hoop dat, dat me stil zou houden. Door mijn tranen heen zag ik Dave, ik voelde warme handen op mijn buik en het duurde me maar even om te beseffen dat het zijn handen waren, die me tegen de koude tafel aan hielden. Worstelend probeerde ik mijn handen uit de leren banden te wringen, het duurde niet lang voordat ik een snijdende pijn bij beide polsen voelde en voelde hoe mijn warme bloed langs mijn polsen naar beneden droop. Mijn aandacht werd al snel weer getrokken door een schelle schreeuw, Dave haalde zijn handen van mijn buik af maar ik kon nog steeds voelen waar zijn warme handen eerst waren.
Ik hoorde een rinkelend geluid en zag Steven met een scalpel in zijn handen naar Jenny lopen, de scalpel weerkaatste het licht van de operatie lampen en begon te glinsteren. Dave drukte Jenny’s keel tegen de tafel aan, maar het hield haar niet tegen om alsnog te schreeuwen. Steven had inmiddels de scalpel in haar mond gestoken en op haar tong gezet, klaar om haar tong te scheiden van haar lichaam. “Wil je iets om over te schreeuwen?” vroeg steven “Nu heb je iets om over te schreeuwen”. Het schelle geschreeuw nam af en het enige wat nu nog uit haar mond kwam was bloed en een halve tong. Steven veegde het bloed van de scalpel af aan Jenny’s kleren en liep richting mij, Dave bleef staan bij Jenny en liet haar keel los. Met waterige ogen keek ik naar de scalpel die voor mijn gezicht werd gehouden, ik kon het niet helpen dan alleen maar te snikken. Met een snelle beweging haalde steven de scalpel over mijn wang heen en liet een flink snijwond achter.
Het warme bloed droop langs mijn gezicht en drupte wat na op de koude witte operatietafel. Ook Dave kwam weer mijn kant opgelopen. Jenny staarde levenloos omhoog naar het plafond, een klein beetje bloed droop nog uit haar mond. Mijn ogen wendden zich weer op Dave en het inmiddels opgepakte nietpistool, Steven knipte een stuk shirt open tot aan mijn BH. Smekend begon ik met mijn hoofd te schudden en stotterde wat door het huilen heen, nietje voor nietje werden de nietjes in mijn huid geschoten tot aan mijn ribben. Gillend en met betraande ogen schreeuwde ik het uit van de pijn. Dave grijnsde en bond de doek in mijn mond strakker vast met zijn ene hand en met zijn andere gooide hij de nietmachine op het lange bureau.
Steven stak langzaam een scherpe naald met gele vloeistof erin en spoot het in mijn arm. Lang duurde het niet voordat ik wegviel. Het licht van de grote operatielamp boven me werd steeds minder fel. alleen de koude UV-lampjes onder de kasten bleven aan. Op de gang hoorde ik erg dof Dave en Steven praten en hoorde ik na enkele minuten grote loodsdeuren sluiten. Mijn ogen hadden het steeds moeilijker om open te blijven. Uiteindelijk gaf ik toe en sloot mijn ogen.
Donderdag 5 september ergens in de ochtend
Een scheut van pijn bracht me weer bij positieven. Ik keek naast me en zag dat Jenny ook al wakker was. Het duurde niet lang voordat we de grote loodsdeuren open hoorden gaan. Adrenaline stroomde omhoog en ik kreeg een pijnlijk zenuwachtig gevoel in mijn maag, mijn ogen begonnen te wateren net zoals die van Jenny. We hoefden niet veel te zeggen, want onze ogen spraken boekdelen. De operatielampen gingen weer aan en we hoorden het slot van de deur klikken. Zonder dat ik het door had beet ik mijn eigen lip kapot, de metaalachtige smaak van bloed vulde mijn mond.
“Lekker geslapen?” vroeg Steven met een sadistisch toon. Dave liep grijnzend naar me toe en veegde het bloed van mijn lip af.
bite 